Met de seizoenen verkleuren de bomen in het bos, de bloemen in onze tuin. Ook de bloemen in mijn praktijk kleuren mee, ze zijn er altijd, net zoals de ronde tafel en de kaars. De kaars in de vensterbank mag nu ook overdag weer aan, zo vlakbij het glas in lood raampje geeft hij zo mooi licht, licht op het traantje in het raam.
Licht schijnen op de tranen die er zijn ons leven; het jonge leven van een 5 jarige, de worsteling van het pubermeisje, het verlangen van een twintiger of juist het bewogen leven van die man van midden 50. Allemaal waren ze even welkom met alles wat is; het verdriet, verlangen en gemis.
Samen stonden we stil en zochten we de manier die past bij jou. Het gedicht wat raakt, de hypnose oefening welke voor ontspanning zorgt, de familie-opstelling door de poppetjes die jou inzicht gaven.
En ook was het soms heel hard werken. Het inzetten van EMDR waardoor jouw trauma zichtbaar werd, waardoor jij met weinig woorden heel veel vertelde… Vertellen van wat zo groot en zo veel was… jezelf ging toestaan om te mogen huilen…
Wat een klus; erkenning naar jezelf… laat ze maar stromen, de tranen van liefde!